علامه امینی(ره) مدت سه شب در حرم امام رضا(ع) بود و هر شب هزار رکعت نماز می‎خواند به او گفتند: شما خسته نمی‎شوید؟ فرمود: مگر ماهی از شنا خسته می‎شود که من از نماز خسته شوم؟

متون دین سرشار از عباراتی است که در آن نماز و مناجات با پروردگار از عالی‌ترین جلوه‎های عبودیت،‌پلکان ترقی و ستون دین و ... شمرده شده است. به عنوان نمونه به برخی از این عبارات اشاره می‎کنیم.

نماز پلکان ترقی و عروج انسان مؤمن است.«الصلوه معراج المؤمن» (رسول اکرم (ص) )[۱]

نماز داروی نسیان و وسیله‌ ذکر خداوند است.«اقم الصلوه لذکری »(طه/ آیه ۴) نماز پایه و ستون دین است« و هی عمود دینکم »(امام صادق (ع)‌ )[۲]

نماز، اهرم استعانت در غمها و مشکلات است. خداوند در قرآن می‎فرماید: «و استعینوا بالصبر و الصلوه » (بقره/۴۵)‌‌(از صبر و نماز در مشکلات کمک بگیرید و بر آنها پیروز شوید.)نماز نور چشم پیامبر عزیز اسلام است. «قره عینی فی الصلوه»(رسول اکرم (ص) ) [۳]

نماز کلید بهشت است«الصلوه مفتاح الجنه »(رسول اکرم (ص)) [۴]

نماز وسیله سنجش مردم است«الصلوه میزان »(رسول اکرم (ص))[۵]

در احادیث، نماز به نهری تشبیه شده که انسان روزی پنج بار خود را در آن شستشو می‎کند و دیگر چرکی باقی نمی‎ماند.(امام باقر (ع)‌[۶])

نماز داروی تکبر است.«والصلوه تنزیها عن الکبر»[۷]

حضرت علی (ع)‌فرمودند ،‌خداوند نماز را واجب کرد تا انسان را از کبر، دور سازد. نماز وسیله تشکر از خداوند بر نعمتهای اوست.«فصل لربک و انحر»(کوثرـ۲) خداوند به پیامبر (ص)‌خطاب نمود که به شکرانه‌ نعمت کوثر ( حضرت فاطمه (س) که به تو عطا کردیم به درگاه ما نماز بگذار و در راه خدا قربانی کن. نماز انسان را از بدی‎ها و زشتیها باز می‎دارد.«ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر »( عنکبوت ـ ۲۹) و نماز مرز بین عبودیت پروردگار و عبودیت شیطان است.«بین العبد و الکفر ترک الصلوه»[۸] (رسول اکرم (ص))‌.

از این روست که علماء ربانی و اولیاء خدا به هنگام نماز، چه نمازهای واجب و چه نمازهای مستحب خصوصا‌ نماز شب،دست از همه تعلقات دنیوی شسته و خود را برای اقامه‌ نماز و صحبت با خالق بی‎نیاز آماده می ‎کردند، گو اینکه به مهیمانی شخص کریمی می‎روند؛ لذا به فرموده قرآن کریم نماز برای اولیاء‌خدا و خاشعین در محضر حق امری شیرین و آسان است «وانها لکبیره الا علی الخاشعین»(بقره/ ۴۵) آنها با ایمان به کلام پروردگارشان که فرمود:‌«اذا سألک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان»(بقره/۱۸۶)«زمانی که بندگان من مرا می‌خوانند پس من به آنها نزدیک هستم و دعا و خواهش آنها را زمانی که مرا می‌خوانند اجابت می‌کنم»، چون عبدی ذلیل همواره خود را در محضر حق حاضر دانسته و با او به مناجات و راز و نیاز می‎پردازند و جز او کسی را لایق استعانت و عرض حاجت نمی‎دانند.[۹]

(ادامه دارد)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: